Het einde van 2017 is in zicht. De eerste sneeuw is gevallen en de kerstbomen staan weer in de huiskamers. Het is wat cliché, maar in deze periode overdenk je automatisch het afgelopen jaar. En dan realiseer je je pas wat er allemaal gebeurd is, en dat er dingen echt kunnen veranderen in relatief korte tijd.
En er zijn genoeg maatschappelijke uitdagingen die vragen – nee, schreeuwen – om verandering: het uitputten van onze grondstoffen- en energiebronnen, de klimaatverandering, de enorme hoeveelheid (micro)plastics in ons milieu en het gevaar van aantasting van kwetsbare waterbronnen. Om er maar een paar te noemen… Het afgelopen jaar hebben we te veel signalen gehad en zelfs calamiteiten gezien om deze zaken niet serieus en snel(ler) ter hand te nemen.
Maar ik ben positief. Op misschien een paar dissidenten na, is er niet veel discussie meer óf deze zaken moeten worden opgelost. We zijn nu in de fase beland hóe we dat gaan doen. Buitengewoon lastige vraagstukken, maar hier gaat toch het adagium op: waar een wil is, is een weg!
In de afgelopen jaren zijn er belangrijke stappen gezet die wellicht de basis vormen voor een versnelling of rigoureuze oplossing. De investeringen in duurzame energie nemen exponentieel toe. In combinatie met technologische ontwikkelingen is eind dit jaar zelfs een contract gesloten voor de opwekking van zonnestroom voor slechts 1,79 $ct/kWh (vergelijk dat maar eens met uw stroomrekening!). Weliswaar in het Midden-Oosten, maar het is wel een doorbraak. Daarnaast gaan in steeds meer landen de plastic tasjes in de ban, afgelopen jaar bijvoorbeeld in Kenia en Rwanda. In Nederland kregen we een nieuwe regering, die de ambities voor duurzame energie en circulaire grondstoffen verder aanscherpte.
Ik ben dan ook bijzonder trots dat we in 2017 weer een steentje konden bijdragen in het verstandig omgaan met de beschikbare grondstoffen. We wisten zo’n 240.000 ton reststoffen een nieuw én hoogwaardig tweede leven te geven. Een hoeveelheid die maar blijft stijgen. Niet omdat er meer reststoffen worden geproduceerd, maar omdat steeds meer organisaties uit de waterketen ons hun reststoffen toevertrouwen.
Maar toch wel de mooiste ontwikkelingen in 2017 zijn de concrete stappen die we zetten naar volledig hergebruik van stoffen uit de waterketen. Zo maken we calciet-ent uit onze eigen calcietkorrels; dit wordt steeds breder toegepast in het ontharden van drinkwater. Daarnaast hebben we met een aantal drinkwaterbedrijven en KWR aangetoond dat ijzerpellets – gemaakt uit ons eigen waterijzer – arseen kunnen verwijderen uit water. Tot ruim onder de daarvoor geldende normen! En dit jaar zijn we, wederom met de drinkwatersector en KWR, een onderzoek gestart om uit het waterijzer een coagulant te maken, dat zwevende bestanddelen uit oppervlaktewater verwijdert.
Al met al positieve en steeds sneller gaande ontwikkelingen. En dan heb ik het nog niet over wat we met en voor de waterschappen mogen doen. Maar daar later meer over, ik ga nu eerst de kerstboom versieren!
Olaf van der Kolk
